Krokodil, kalebas en klappertanden op de weg

Joehoe, ben ik weer!

Merci beaucoup voor jullie berichtjes en mailtjes! Wordt blij van al die lieve reacties :D Hoe afgezaagd het ook klinkt, de afgelopen weken zijn zo snel gegaan! Veel te veel meegemaakt om allemaal te vertellen, maar lees verder als je zin hebt in een korte trip door Afrika!

Afrika = ofwel géén stroom, ofwel stroomuitval, waardoor het hele dorp in het donker zit na 7 uur, enige voordeel: eten en drinken bij kaarslicht ipv tl-buis licht is zo veel romantischer ;) Burkina schijnt afhankelijk te zijn van de stroom uit Ivoorkust. Daar is het nu zo onrustig (burgeroorlog?) dat wij vaker zonder stroom zitten.. Blij dat het hier nog relatief rustig is.

Relatief, want 3 weken geleden zijn er in Koudougou (ong. 100 km van Nanoro) 2 meisjes doodgeschoten door de politie. Ze hadden blijkbaar een soort van relatie met de politieagenten in ruil voor geld om hun school te kunnen betalen. De politieagent werd jaloers nadat ze ook met andere jongens bezig waren. Blijkbaar vond de politie het nodig om ze om het leven te brengen. Pff rare wereld. Sindsdien zijn alle leerlingen (terecht) in staking en scholen zijn dicht.. Het is nu alleen wat grimmiger geworden, sinds er een politieagent is vermoord die er niks mee te maken had en er overal in het land dingen in de fik worden gestoken... Hopelijk loopt dit allemaal goed af!

In Nanoro zijn de afgelopen weken gelukkig geweldsvrij verlopen. Het enige wat we ervan merken is dat er nu verrassend veel kleine kindertjes op straat lopen die allemaal naar me zwaaien, een ochtendhumeur is hierdoor gewoon niet mogelijk, behalve als ze om snoep of geld gaan vragen...

Afrika = interessante fieldtrips en gevaarlijke beesten (en niet alleen kippen/slangen). Het wordt steeds spannender; als er geen weg is maar water, gaat de brommer op een ‘bootje’. De gaten worden met plastic zakjes gedicht, als we in t midden blijven zitten en niet schommelen, blijven we droog ;) Omgeving is mooi, veel bomen in het water en de peddel in het water is het enige wat je hoort. Maar goed dat ik toen nog niet wist dat er krokodillen in het water op de loer lagen……… Het weekend erna kwamen we deze groengrijze vrinden namelijk tegen op de weg van Nanoro naar Ouagadougou. Ze lagen in de zon bij één van de dammen, mooi om te zien!

Afrika leeft en = altijd tijd voor elkaar hebben en = verroeste auto’s. Ben tijdens Fespaco, het filmfestival in Ouaga bij Juliette geweest, een Nl’s meisje die daar tijdelijk woont. We hebben zo’n btje heel de stad verkend. Barretje en eettentje hier, ‘discotheek’ daar, en dat allemaal met wat locals en in de ‘taxi’ van een-vriend-van-een-vriend. Je zakte op de bodem als je op de achterbank ging zitten, dikke barst in de ruit, geen licht, geen riemen en aanduwen hoorde ook bij het pakket. Benoit, de chauffeur, bleef super relaxed en had een permanente smile op zijn gezicht ;) Weer een hoop leuke mensen ontmoet, positieve mensen met humor. Ze zijn open minded en sociaal, heel fijn. We hebben trouwens ook nog een film gezien, waarvoor we een uitnodiging hadden gekregen van één van de organisators. In de openlucht tussen minstens 30 nationaliteiten (waar komen ze vandaan en wat doen ze in Ouaga vroeg ik me af), zag ik de 1e film sinds ik hier ben.

Verder hebben we een nieuwe aanwinst in ons team, Cat(herine), een arts met zwaar Schots accent en droge humor. Leuke meid! En fijn om Engels te spreken met iemand anders als mijn stagebegeleider. Voor de rest gaat alles nog steeds in het Frans! Soms nog best lastig en vermoeiend, ook als je smsen krijgt vol afkortingen die niet in het woordenboek staan :s maar leer elke dag bij!

We zijn ook nog richting het droge noorden (Tougan) gecrost in de 4x4 van Sabine, waar zij een huis heeft. En waar we o.a. op bezoek gingen bij de oma van Ade, 90 jaar, blind en levend in haar eigen wereld. Wel nog steeds genietend van home-made gerstebier.. Het leek qua geur, kleur en temperatuur meer op pis, maar het smaakte nog best goed in de kalebas die we erbij kregen ;) We konden niet veel anders dan mee naar de kerk op zondagochtend, 3,5 uur proberen niet in slaap te vallen… Het gedans en gefeest hield me wakker. Met 110 km/h scheurde de oom van Ade terug over de natural powerplate weg (alleen maar hobbels en kuilen), grote stofwolken achter ons latend. Toen ik ‘Another one bites the dust’ zong werd ik door Cat wel ff herinnerd aan de figuurlijke betekenis hiervan, ik hield mijn mond verder ;) en trilde nog een half uurtje na bij aankomst…

Afrika = vrij hebben met Internationale vrouwen dag. Wat ik wel fijn vond na lange dagen in het ziekenhuis en alleen maar reizen en bezig zijn (het leven is zo zwaar hier ;)). Deze vrije dag hebben we in de chill modus doorgebracht met How I Met Your Mother’s. Ik ben in de tussentijd ook verhuisd en woon nu in een nieuwer gebouw van de broeders (soort van kasteel voor mij alleen, nieuwe huisgenoten: een fluorescerende jezus (brrr) en een gekko) incl. grote mangobomen in de tuin, dat worden liters mangojuice begin april :)

Afrika = helaas nog veel gevallen van malaria. Met mijn onderzoek (ja daar ben ik ook nog mee bezig ;)) gaat het verder goed, helaas loopt het wel wat uit door een wat krappe planning en is het nu even wachten op het startschot om de baseline gegevens te gaan verzamelen bij de meisjes. Hoop dat dat snel gebeurd, want voor verdere analyse ben ik daarvan afhankelijk. Voor de geïnteresseerden hier een link met een beschrijving van het onderzoek:

http://www.lstmliverpool.ac.uk/about-lstm/news-and-media/press-releases/lstm-begins-05m

Afrika = ontstressen! Het gaat hier dus wel lekker, het leven in de 1e versnelling bevalt me wel, niet teveel denken aan morgen en een relaxte state of mind, maar mis jullie wel hoor!!! Hoop dat met jullie ook alles goed gaat? Als het kon had ik een graadje of 10 doorgestuurd naar NL! Ik denk aan jullie!

Dikke bisous! Carlijn

p.s. de fiets is weer terug bij de eigenaar :) Heel het dorp wist er de volgende dag van en de mensen konden er wel om lachen dat de nasara (blanke) nu lichtjes op haar fiets had ;)